Σειρήνα

Έφυγες πριν ένα μήνα,

θα γυρίσω είπες ξανά

κι έχω να σε δω από τότε

κι η καρδούλα μου πονά.

Κράτησα την καμπαρντίνα

που μου άφησες εδώ,

να μυρίζω το άρωμά σου,

πιο γλυκά να κοιμηθώ.

Έχω να σε δω ένα μήνα,

να σε ακούσω να γελάς,

τα δυο χείλη σου να νιώσω,

όταν με γλυκοφιλάς.

Έχω να σε δω ένα μήνα,

μα, στα μάτια μου μπροστά

εμφανίζεται η μορφή σου

να μου σιγοτραγουδά.

Τραγουδάς ένα τραγούδι

που το λέγαμε μαζί

κι ορκιζόμασταν αγάπη

αιώνια, για μια ζωή.

Έλα πάλι να σε αγγίξω,

έλα πίσω να σε δω,

και τη θλίψη μου να πνίξω,

μες στο σώμα σου να ζω.

Έλα πίσω –είσαι δική μου–

να σε πάρω αγκαλιά,

ένα σώμα να γενούμε

απ’ τα ιερά φιλιά.

Γύρνα –έστω, σε ένα μήνα–

γύρνα, σε παρακαλώ,

μην σκοτώνεις την ψυχή μου,

με αυτήν σε αγαπώ.

Γύρισε κι ανάστησέ με,

δεν αντέχω τον Σταυρό

που αφήνεις να σηκώνω

μες στο κρύο το σφοδρό.

Γύρισε τον άλλο μήνα,

ξύπνησέ με ένα πρωί

σαν θα βγει η πρώτη αχτίνα

με το άσμα σου, Σειρήνα…   

Προσωπικό αρχείο - Φεβρουάριος 2017